Καλησπέρα σε όλους!

 Με αφορμή το βίντεο με τίτλο << Negotiating Categorical Differences>>, το οποίο είναι αναρτημένο στην πλατφόρμα του μαθήματος, θα ήθελα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις σχετικά με το πως διαχειριζόμαστε κοινωνικά τη διαφορετικότητα.
 Αρχικά, γίνεται αντιληπτό πως το φάσμα της διαφορετικότητας εκφράζεται με ποικίλους τρόπους και συμπεριφορές, ακόμη και ανάμεσα σε άτομα και ομάδες με κοινές πολιτισμικές ρίζες. Οι διαστάσεις της αφορούν υλικούς, σωματικούς και συμβολικούς παράγοντες, οι οποίοι αλληλεπικαλύπτονται, διαμορφώνοντας με αυτό τον τρόπο μια ταυτότητα ανάμεσα στις διάφορες πληθυσμιακές ομάδες(Αρβανίτη & Βλάχου, 2023).
 Σύμφωνα με το βίντεο του Πανεπιστήμιου του Illinois σχετικά με τη Διαπραγμάτευση των Πτυχών της Διαφορετικότητας και πως εκείνες γίνονται αποδεκτές από το κοινωνικό σύνολο, ο Δρ. Cope αναφέρει πως η συνθήκη αυτή μπορεί να αναλυθεί σύμφωνα με τρεις εκφάνσεις.
 Καταρχάς, η διαφορετικότητα μπορεί να έρθει αντιμέτωπη με μορφές αποκλεισμού. Αν λάβουμε ως παράδειγμα την κοινωνική τάξη, εκείνη διαχωρίζει την κοινωνία σύμφωνα με την οικονομική κατάσταση του κάθε ανθρώπου, επομένως στο παράδειγμα της εκπαίδευσης, τα παιδιά που ανήκουν σε οικογένειες με καλύτερη οικονομική κατάσταση, έχουν πρόσβαση σε καλύτερα, συχνά ιδιωτικά, σχολεία με περισσότερες παροχές για το παιδί, συγκριτικά με τα παιδιά που ανήκουν σε οικογένειες με χαμηλότερο εισόδημα και έχουν πρόσβαση στη δημόσια εκπαίδευση. Τέτοιες μορφές αποκλεισμού συναντιούνται και σε περιπτώσεις φύλου ( πχ σχολεία θηλέων και αρρένων) ή αναπηρίας ( πχ γενικά και ειδικά σχολεία) κτλ.
 Σε μια δεύτερη ανάγνωση η κοινωνία λειτούργησε αφομοιωτικά, με τη λογική, δηλαδή, πως όλοι είναι ευπρόσδεκτοι εφόσον συμμορφωθούν με την ήδη υπάρχουσα κουλτούρα. Φαινομενικά, δηλαδή, επιτρέπεται η διαφορετικότητα με την προϋπόθεση πάντα πως δεν θα δημιουργήσει αναταραχές και θα δεχθεί την κοινωνική νόρμα ως δεδομένη. Προφανώς, μια τέτοια διαδικασία δεν θα μπορούσε να στεφθεί με επιτυχία, δεδομένου ότι στηρίζεται στην καταπίεση μιας ολόκληρης κοινωνικής ομάδας.
 Καταλήγοντας, λοιπόν, ο Δρ. Cope αναφέρει πως η μόνη λειτουργική διεργασία σχετικά με τη διαφορετικότητα, είναι η αποδοχή του πολιτισμικού και πληθυσμιακού πλουραλισμού. Η διαφορετικότητα, δηλαδή, είναι παραγωγική και γόνιμη και λειτουργεί υπέρ της κοινωνίας, προσθέτοντας χαρακτηριστικά που την καθιστούν πιο ποικιλόμορφη. Ο μόνος τρόπος, λοιπόν, προκειμένου οι σύγχρονες κοινωνίες να συνεχίσουν να είναι λειτουργικές, είναι η παραδοχή πως η διαφορετικότητα είναι αδιαπραγμάτευτη και πολυποίκιλη.

Βιβλιογραφία
Αρβανίτη, Ε., & Βλάχου, Μ. (2023). Διαφοροποιημένος Εκπαιδευτικός Σχεδιασμός: Οι πολλαπλές πτυχές της διαφορετικότητας. [Powerpoint slides]. Πανεπιστήμιο Λευκωσίας: https://courses.unic.ac.cy/course/view.php?id=28649#section1

Education at Illinois(n.d.). Negotiating Categorical Differences.[Video]. Youtube. https://youtu.be/uSGNamws6s0